Ostatnio wzrosło zainteresowanie witaminą D zwaną witaminą słońca. Ta popularność wydaje się wynikać z ostatnich poszukiwań związku między stężeniem tej witaminy, a większością chorób miedzy innymi takich jak choroby serca czy cukrzyca.
Witamina D jest dostępna w dwóch głównych formach: ergokalcyferolu (witamina D2) i kalcyferolu (witamina D3). Witamina D2 jest syntetyzowana głównie przez grzyby i drożdże, podczas gdy D3 jest wytwarzana w skórze przez światło ultrafioletowe pochodzące ze słońca. Witamina D3 znajduje się również w niektórych produktach spożywczych, takich jak tłuste ryby.
Witamina D może być wchłaniana z pożywieniem wraz z tłuszczem i innymi witaminami przez jelito cienkie. Witamina D3 jest wchłaniana przez skórę natychmiast po wystawieniu jej na działanie promieni ultrafioletowych słońca.
Niedobór tej witaminy i cukrzyca są powszechne. Międzynarodowa Federacja Diabetologiczna szacuje, że 285 milionów ludzi na całym świecie choruje na cukrzycę, czyli 7% światowej populacji.
Istnieje coraz więcej dowodów na to, że niedobór witaminy D może odgrywać ważną rolę w rozwoju cukrzycy typu 1 jak i typu 2.
Po pierwsze udowodniono, że komórki β wysp trzustkowych, wytwarzające insulinę, zawierają na swojej powierzchni receptory dla witaminy D, a także enzym – hydroksylazę 1 α. Obserwacje wskazują, że podawanie witaminy słońca poprawia tolerancję glukozy i przyczynia się do zmniejszenia insulinooporności.
Witamina ta ma również wpływ na prawidłowe stężenie wapnia w przestrzeniach zewnątrzkomórkowych. Zapewnienia prawidłowy przepływ wapnia przez błony komórkowe. Dlatego niski poziom witaminy D może osłabiać wpływ wapnia na wydzielanie insuliny.
Inne wyniki badań potwierdzają korzystny wpływ witaminy D3 w zapobieganiu progresji cukrzycy typu 1 i lepszą kontrolę metaboliczną.
Latem wystarczającą ilość witaminy D można uzyskać, wystawiając się na słońce przez co najmniej 15 minut dziennie.
Natomiast jesienią i zimą (od października do kwietnia), ze względu na szerokość geograficzną Polski, kąt padania promieni słonecznych uniemożliwia syntezę wystarczających ilości witaminy D. Konieczna jest w tym czasie jej suplementacja.
Źródła naukowe:
Bakhtiyarova S, Lesnyak O, Kyznesova N, Blankenstein MA, Lips P: Vitamin D status among patients with hip fracture and elderly control subjects in Yekaterinburg, Russia. Osteoporos, 2006
Pittas AG, Lau J, Hu FB, Dawson-Hughes B: The role of vitamin D and calcium in type 2 diabetes: a systematic review and metaanalysis. J Clin Endo Metab, 2007
International Diabetes Federation: IDF Diabetes Atlas, 2009 [article online]. Available from www.eatlas.idf.org. Accessed, 2011