Jak ćwiczyć z pompą insulinową?

Uprawianie dodatkowej aktywności fizycznej, ponad tą, którą wykonujemy na co dzień, jest ważnym elementem profilaktyki zdrowotnej, a także leczenia wielu schorzeń, w tym cukrzycy. Jednak niektórzy diabetycy, zwłaszcza ci z osobistą pompą insulinową, unikają sportu ze strachu przed hipoglikemią lub uszkodzeniem drogiego sprzętu. Czy faktycznie jest się czego bać?

Jaki sport wybrać, czyli dla każdego coś dobrego

Diabetycy mogą bez przeszkód uprawiać większość typowych aktywności fizycznych, a także niektóre ekstremalne sporty . Przy czym w tym drugim przypadku trzeba ograniczyć aktywności  niosące ryzyko dla siebie lub dla partnera w razie wystąpienia epizodu hipoglikemii. Trzeba też brać pod uwagę to, jak wygląda pompa insulinowa, a dokładniej fakt, że jest ona przymocowana do ciała, a podczas uprawiania np. sportów kontaktowych może zaistnieć ryzyko jej uszkodzenia, dlatego urządzenie należy odłączyć na czas treningu.

Osobista pompa insulinowa nie jest przeciwwskazaniem do uprawiania sportów. Trzeba jednak kierować się zdrowym rozsądkiem podczas wyboru dyscypliny dla siebie. Polecamy zwłaszcza: bieganie, nordic walking, fitness, siłownię czy jazdę na nartach.

Osobista pompa insulinowa a ćwiczenia – praktyczne wskazówki

Aktywność fizyczna zwiększa wrażliwość na insulinę, co jest pożądane, jednak może też zaburzać równowagę poziomu cukru we krwi, a ta jest niezwykle istotna dla diabetyka. Każdy, kto wie, jak wygląda pompa insulinowa, zdaje sobie sprawę z tego, że urządzenie to można dość dowolnie konfigurować, by zapewnić użytkownikowi odpowiednią podaż insuliny. Zapotrzebowanie na nią nie jest stałe, lecz zmienia się m.in. ze względu na aktywność fizyczną organizmu. Jednakże każda pompa insulinowa dostosowuje dawki do potrzeb podczas aktywności fizycznej.

Około 1-2 godzin przed rozpoczęciem ćwiczeń trzeba obniżyć podstawową dawkę insuliny, a po treningu należy jeszcze przez jakiś czas stosować niższą dawkę podstawową. Ponieważ każdy organizm jest inny i każdy nieco inaczej reaguje na leczenie, nie ma sztywnych reguł dotyczących obniżania dawki podstawowej i zawsze trzeba trzymać się tego, co zaleci diabetolog. Niemniej istnieją pewne zasady ułatwiające ustalenie dawki.

Czym kierować się przy ustalanianiu dawki

Po pierwsze: przed treningiem i po treningu obowiązkowo należy zmierzyć glikemię. Polecamy do tego celu glukometr Ino Smart, który synchronizuje się ze smartfonem, co ułatwia kontrolę u osób aktywnych.

• Jeżeli poziom cukru we krwi wynosi poniżej 150 mg/dl, należy spożyć lub wypić 20-30g węglowodanów i odczekać 20 minut, po czym ponowić pomiar.
• Jeżeli glikemia wynosi powyżej 250 mg/dl, należy skorygować hiperglikemię i zrobić przerwę od ćwiczeń do momentu uregulowania się poziomu cukru.
• Nie wolno kontynuować ćwiczeń po pojawieniu się objawów hipoglikemii.
• Po treningu należy jeszcze przez pewien czas stosować niższą dawkę podstawową, a w razie potrzeby poprawić nieodpowiednie wartości.

Po drugie należy rozważyć zmniejszenie bolusa insuliny w zależności od rodzaju aktywności fizycznej i poziomu glikemii:

• Mała intensywność krócej niż 60 minut – zmniejszenie bolusa o 10-12%.
• Średnia intensywność krócej niż 60 minut – zmniejszenie bolusa o 50%.
• Duża intensywność krócej niż 60 minut – zmniejszenie bolusa o 50%.
• Duża intensywność dłużej niż 60 minut – zmniejszenie bolusa o 70%.

Znalezienie odpowiedniej dawki może wymagać kilku prób oraz obowiązkowej konsultacji z lekarzem. Jednak to wysiłek, który warto podjąć, a osobista pompa insulinowa nie jest wcale przeszkodą w treningu.

Źródła:

1. Chimen M. i in. What are the health benefits of physical activity in type 1 diabetes mellitus? A literature review, „Diabetologia” (2012) 55, s. 542-551.
2. Toni S. i in., Managing insulin therapy during exercise in Type 1 diabetes mellitus, Acta biomed, (2006) 77, suppl. 1, s. 34-40.
3. Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2018. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, Diabetologia Praktyczna 2018, tom 4, nr 1.
4. Zegan M. i in., Rola podejmowanej aktywności fizycznej w profilaktyce oraz wspomaganiu leczenia otyłości oraz cukrzycy typu 2, „Borgis – Medycyna Rodzinna”, nr. 4/2017, s. 273-278.

Drukuj