Cukrzyca typu 1 (T1DM), a komórki macierzyste

Cukrzyca typu 1 (T1DM) jest najczęstszą przewlekłą chorobą autoimmunologiczną u młodych osób.  Charakteryzuje się ona utratą lub upośledzeniem działania komórek β trzustki. Podawanie insuliny z zewnątrz nie może naśladować insuliny endogennej wydzielanej przez samą trzustkę. Przeszczepy trzustki i wysepek okazały się obiecującymi metodami leczenia odbudowy normalnej regulacji stężenia glukozy we krwi u pacjentów z T1DM. Jednakże wysokie kosztu przeszczepu, komplikacje podczas samej operacji oraz samo ograniczenie procedur pozostają wąskimi gardłami w powszechnym stosowaniu tych strategii. Jedną z bardziej obiecujących metod może stać się terapia komórkami macierzystymi. Wraz z pojawieniem się badań nad terapią komórkami macierzystymi w różnych chorobach, odnotowano przełom w terapii T1DM opartej na komórkach macierzystych. Na tym etapie prac wiele nierozwiązanych kwestii wymaga rozwiązania, zanim terapia komórkami macierzystymi stanie się klinicznie możliwa dla pacjentów z cukrzycą. Pomimo wielu przeszkód zastosowanie terapii T1DM opartej na komórkach macierzystych stanowi najbardziej zaawansowane podejście do leczenia cukrzycy typu 1. Jest ona bardzo obiecującą metodą terapeutyczną w leczeniu cukrzycy, zwłaszcza T1DM.